Тоа што Хичкок го режирал, ние денес го живееме

Алфред Хичкок, познат по неговите трилери и психолошки мистерии, често ја истражувал човечката психа во неговите филмови, што го прави неговото дело релевантно за модерната психологија. Хичкок снимил филм на тема „Гаслајт“ во 1944 година, терминот гаслајтинг се актуелизира во 2022 година и е најпребаруван збор на интернет. „Ребека“ филмот го снима 1940 година, за ретроактивнта љубомора, 2024 се запознаваме подетално со Ребека синдромот кој е трендинг во модерната психологија.

Еве неколку клучни точки на поврзаност меѓу Хичкок и модерната психологија и колку бил пред времето:

 Психоаналитичките елементи

Хичкок бил силно под влијание на психоаналитичките теории на Зигмунд Фројд, кои во тоа време биле многу популарни. Неговиот филм „Психо“ (1960) е најочигледен пример за истражување на психоаналитичките теми, како што се:

– Едипов комплекс – Односот помеѓу Норман Бејтс и неговата мајка е централен за психолошката динамика на филмот, што алудира на теории за приврзаност, несвесни желби и конфликтни идентитети.

– Потиснување и траума – Многу од ликовите во неговите филмови се управувани од потиснати емоции и трауми, што се клучни теми во психоанализата.

Страв и анксиозност

Хичкок е познат по создавањето напната атмосфера и страв кој произлегува од психолошка тензија, а не само од надворешни закани. Неговите филмови ги истражуваат човечките реакции на опасност и неизвесност, теми кои се тесно поврзани со модерната психологија, особено во областите како што се анксиозните нарушувања и однесувањето под стрес.

Винa и морална двосмисленост

Во многу од неговите филмови, ликовите се борат со чувство на вина и морални дилеми, често кога ќе направат или ќе бидат вмешани во криминални активности. „Странци во возот“ (1951) и „Под прозорецот“ (1954) ги истражуваат човечките конфликти помеѓу желбата и вината, кои се важни теми во когнитивната и психоаналитичката психологија.

Идентитет и перцепција

Хичкок често игра со концептот на идентитет, перцепција и реалност. Во филмови како „Вртоглавица“ (1958), ликовите страдаат од заблуди, неправилна перцепција и губење на сопственото “јас”, што ја прави оваа тематика релевантна за когнитивната психологија и студиите за идентитет.

Контрола и манипулација

Во многу од неговите филмови, Хичкок истражува како ликовите ги манипулираат другите или се под контрола на некој или нешто што ги загрозува нивната слобода или разум. Ова е јасно во филмови како „Ноториус“ (1946) и „Птиците“ (1963), каде стравот од загуба на контрола е централна тема. Ова може да се поврзе со модерната психологија која ја истражува динамиката на моќта и однесувањето во врски.

Фобиите и несвесните стравови

Хичкок често ги истражувал најдлабоките фобии на луѓето и начинот на кој тие несвесно влијаат на нивното однесување. Неговите филмови често разоткриваат несвесни стравови, како што е агорафобијата во „Вртоглавица“ или стравот од напади на непознати сили, како во „Птиците“.

Хичкок создал филмови кои не само што биле визуелно возбудливи, туку и го истражувале длабокото психолошко и емоционално значење на човечките искуства, што ги прави неговите дела особено релевантни за современата психологија.