Во античко време имало опасен скинкер

Жените во античко време посветувале многу внимание на нивниот изглед. Нивните техники главно вклучувале природни состојки кои биле достапни во тоа време.

Фарби за коса:

Златна или руса боја:
Русата коса била многу популарна во Рим, бидејќи ја поврзувале со убавината на германските робинки. За постигнување руса нијанса, жените користеле мешавина од пепел, козјо млеко и разни растенија. Понекогаш користеле и шафран или лимонов сок за избелување на косата, која ја изложувале на сонце за да се постигне посветла боја.

Темна коса:
За затемнување на косата, користеле билки како чемпрес, кора од орев или екстракт од рузмарин. Овие состојки ги вареле за да добијат течност која ја нанесувале на косата.

Црвеникави или рѓосани тонови:
Хена (растение наречено Lawsonia inermis) била популарна за постигнување црвеникави нијанси. Оваа техника потекнува од Египет, но Римјаните ја усвоиле и ја користеле за декоративни цели.

Овие методи биле дел од ритуалите за убавина и покажувале статус, бидејќи жените со можност да го бојадисаат својот изглед обично припаѓале на побогатите слоеви на општеството.

Крема и масла за нега на кожата:

Маслиново масло било широко користено за хидратација и омекнување на кожата.

Медот бил природен хидратант и средство за заздравување.

Маска од глина ја чистела кожата и ја одржувала свежа.

Млечна бања (како Клеопатра) служела за израмнување на тенот и освежување на кожата.

Средства за избелување на кожата:
Во античко време, бледиот тен бил симбол на богатство и статус. Жените користеле мешавини од креда, бел олово, или арсен (што подоцна се покажало како токсично).

Шминка:

Очи:

Кољ: Црна паста направена од изгорен калај или антимон, која се користела за истакнување на очите и за заштита од сонце.

Зелени сенки: Направени од мелен малахит.

Сини сенки: Користеле прашок од каменот лапис лазули.

Усни и образи:

Црвеникави тонови се добивале од растенија како шафран или црвена глина.

Хена се користела за обојување на усните и ноктите.

Трепки и веѓи:
Трепките и веѓите се затемнувале со мешавина од согорен орев и масло.

Парфеми:

Жените мешале есенцијални масла од роза, лаванда, или нане со маслиново или сусамово масло за создавање мириси.

Тамјан и смола од мирта често се користеле како миризливи креми.

Нега на косата:

Косата се миела со вода со пепел или екстракти од билки како рузмарин.

За регенерација се користеле масла од лаванда и рицинус.

Нега на тело:

Пилинг: Со употреба на камен од вулканска лава (пемза) или груб песок за отстранување на мртвата кожа.

Депилација: Со шеќер и мед (слично на денешната шеќерна паста).

Овие козметички рутини често биле придружени со верувања за убавина, здравје и статус, и се пренесувале од култура во култура.

Инаку во Стариот Рим имало разни верувања поврзани со убавината и телото, кои денес изгледаат необични. Едно од нив било поврзано со трепките: Римјаните верувале дека трепките паѓаат како резултат морална „распуштеност“. Затоа, жените се труделе да имаат густи и темни трепки како симбол на својата „чистота“ и добродетелност.

Ова верување и козметички практики ја покажуваат важноста што Римјанките ѝ ја придавале на својот изглед како дел од нивниот социјален статус и моралната репутација.

Имало и други необични верувања и практики во козметиката од античките времиња кои покажуваат како луѓето се труделе да ја одржат убавината со необични и понекогаш чудни методи, а неретко и опасни:

Крокодилски измет за мазна кожа

Жените во антички Египет и Рим верувале дека мешавина од крокодилски измет и глина може да биде одлична маска за лице. Се мислело дека тоа ќе ја направи кожата мазна, мека и ќе ја исчисти од нечистотии.

Прашок од мелен бисер за блескав тен

Жените во антички Рим користеле прав од мелени бисери, кој го мешале со вода или масло за да направат паста која ја нанесувале на лицето. Се верувало дека ова ќе даде луксузен и блескав изглед на кожата.

Олово и креда за бела кожа

Бледиот тен бил симбол на статус и богатство. За да постигнат совршено бел тен, жените користеле олово и креда. Ова не само што изгледало необично, туку и предизвикувало сериозни здравствени проблеми поради токсичноста на оловото.

Пот од овци како крема за лице

Се верувало дека маснотиите од овча волна, познати како ланолин, ја хидратираат кожата. Жените често користеле оваа состојка како природна хидратантна крема.

Жива за мазна кожа

Во античка Грција и Рим, живата се користела како дел од креми за подмладување и за намалување на брчките. Иако денес знаеме дека ова е екстремно токсично, тогаш се сметало за ефикасно.

Љуски од риба за сјајни усни

Жените користеле мелени ќератини од рибини крлушки за да создадат сјај на усните или кожата. Ова била примитивна верзија на денешниот сјај за усни.

Локви од ѓубриво за „младешки“ сјај

Некои верувале дека бањањето во вода во близина на животински измет (особено кравјо ѓубриво) ја подмладува кожата и ја прави поздрава.

Крв од животни за руменило

За да добијат природно црвенкави образи, жените користеле свежа крв од животни како козметички производ. Крвта ја нанесувале на лицето како руменило.

Маст од полжави за лекување на брчки

Жените често користеле полжавска слуз како средство против стареење, верувајќи дека ќе ја затегне кожата и ќе ги намали брчките.

Јајца и брашно како пудра

За да го постигнат „порцеланскиот“ тен, жените правеле маски од јајца и брашно кои ги сушеле на лицето. Ова имало ефект на затегнување на кожата, но било прилично неудобно за носење.

Вино како тоник за лице

Римјанките верувале дека нанесувањето вино на лицето ќе ја направи кожата блескава и чиста. Алкохолот служел како примитивен тоник за кожата.

Глина и млеко од магарица за израмнување на тенот

Бањите со магарешко млеко (како кај Клеопатра) биле популарни за избелување и освежување на кожата. Глината дополнително се користела за затегнување на порите.

Косми од животни како „вештачки“ трепки

Некои жени прикачувале влакна од животински крзна (како од кози или крави) за да ги направат трепките погусти и подолги.